Op TRANSFORM.HACKATHON zijn geen winnaars of verliezers

Winnaars

In Gouden tijden werden ze op schouders gehesen en op praalwagens getild. Ook bij de hackathon zouden we winnende teams enkel gekleed in een lendendoek kunnen overgieten met champagne opdat welgevormde engelen met stevig krulhaar uit de hemel komen nedergedaald om het parelende goud van hun lichaam te likken. Maar in de wereld A.T.H. (After The Hackathon) wordt niet meer gedacht in termen van winnaars en verliezers.

Van wie welk idee is, is van weinig waarde bij de Transform.Hackathon. Wat nu telt is vooruit geraken. Wat telt is dat ze de oogst zijn uit de fertiele potgrond die we met de Transform.Hackathon hebben gecreëerd. Wat telt is dat organisaties in de energietransitie nog meer van dit soort onorthodoxe innovatie-arena’s creëren.

Tijdens de 48 uur zijn met zo’n 200 mensen bruto (inclusief slaap) maar liefst 9600 uren gepresteerd. Dat is ongeveer 5 jaar aan intellectuele arbeid, creatief en collaboratief denken. De serotonine (een soort gelukshormoon) die we in onze onderbuik hebben gevoeld afgelopen drie dagen, voelen we nog steeds door onze aderen stromen.

De vruchten van de hackathon die rijp zijn bevonden voor realisatie zullen via een impact booster programma ondersteuning en versnelling krijgen en opnieuw in verbinding worden gebracht met ‘coalitions of the willing’ die bereid zijn om ze waar te maken.

Ongetwijfeld genieten we met die grote groep nog lange tijd na. Terecht.
What a ride it was!

Keep building. Keep transforming.